Ραδιόφωνο

Η ραδιοφωνική μου καριέρα αρχίζει στα τέλη της δεκαετίας του ʼ70, όπου σπουδαστής σκηνοθεσίας κινηματογράφου στη σχολή Σταυράκου και συλλέκτης δίσκων soundtracks, προτείνω στο Β’ πρόγραμμα της ΕΡΤ μια εκπομπή για τον κινηματογράφο.
Δούλευα τότε και σε μια διαφημιστική εταιρία και μπαινόβγαινα στην ΕΡΤ , οπότε με όλο το θάρρος και το θράσος της νιότης και χωρίς να έχω ιδέα από το μέσον, τους πρότεινα εκπομπή.
Με έβαλαν να τους κάνω ένα πιλότο ( δείγμα ) και με πήραν. Φαίνεται, ότι ήταν καλός ο πιλότος. Μου πήγαινε το ραδιόφωνο. Μετά από την εκπομπή για το σινεμά, ήρθαν κι’ άλλες, και διάφορες μουσικές επιμέλειες.
Το ραδιόφωνο, πού κάποτε θαύμαζα και ήμουν λάτρης του είχε μπει πια για τα καλά και στην επαγγελματική μου ζωή. Δεν ήμουν πια μόνο ακροατής αλλά και μέλος της μεγάλης ραδιοφωνικής οικογένειας.

Η δεκαετία του ʼ80 βαδίζει προς το τέλος της, και το 1987 ο τότε Δήμαρχος Αθηναίων, κ. Μιλτιάδης Έβερτ, αποφάσισε να δημιουργήσει τον δημοτικό σταθμό «Αθήνα 984». Για όλους εμάς που ακούγαμε με πάθος ραδιόφωνο, που διψάγαμε για λίγη περισσότερη μουσική, για λίγη περισσότερη ενημέρωση, ήταν το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσε να μας γίνει.
Όλη η Αθήνα άκουγε 98,4. Εκεί να δείτε ακροαματικότητες! Όλους τους σταθμούς να μαζέψεις σήμερα δεν συγκεντρώνουν το ποσοστό που είχε τότε το δημοτικό ραδιόφωνο. Μέχρι και η Λίνα Νικολακοπούλου έβαλε αυτό το σταθμό σε στίχο της: “Άλλο ένα ένα τέσσερα κι άλλο 984”.
Ήταν περίοδος ευδαιμονίας και ζήλιας. Όλοι εμείς που λατρεύαμε το ραδιόφωνο και κάναμε κάποιες μαγνητοφωνημένες εκπομπές στο κρατικό, ζηλεύαμε πάρα πολύ όλους αυτούς που έκαναν ζωντανές εκπομπές στον 98,4.
Πριν περάσει πολύ καιρός και πριν η ζήλια μας γίνει έμμονη ιδέα, άρχισαν να ανοίγουν κι άλλα ραδιόφωνα. Ο Top FM του Οργανισμού Λαμπράκη ήρθε να ταράξει και πάλι τις ευαίσθητες χορδές των ραδιοφωνικών κυμάτων.

Η εποχή ANTENNA

Εγώ λοιπόν, εκείνη τη περίοδο έκανα μια εβδομαδιαία (κάθε Κυριακή μεσημέρι) μαγνητοφωνημένη εκπομπή στο Β’ πρόγραμμα της ΕΡΤ, που λεγόταν «Γυαλιά ηλίου», και ήμουν γενικά πολύ καλά. Πολύ καλά… εκτός του ότι κανένα από τα καινούρια ραδιόφωνα δεν μου έκανε πρόταση συνεργασίας.
Μέχρι που τον Ιανουάριο του 1988, χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν ο Μιχάλης Τσαουσόπουλος.
Ο Τσαουσόπουλος είχε ξεκινήσει σαν ερασιτέχνης, μετά πήγε στο Β’ πρόγραμμα της ΕΡΤ, στον Αθήνα 98,4 και τώρα μου πρότεινε να κάνω «ζωντανές» εκπομπές σ’ ένα καινούριο σταθμό που θα άνοιγε σε μερικούς μήνες και θα λεγόταν Antenna.
Όταν για πρώτη φορά κάθισα στην κονσόλα για να μάθω να κάνω live εκπομπές, ένιωσα ότι ήμουν στο πιλοτήριο κάποιου αεροπλάνου. Τα έχασα. Μαγεύτηκα. Κάναμε πρόβες από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάιο που βγήκαμε στον αέρα. Οι εκπομπές που είχα τότε ήταν κάθε Τετάρτη βράδυ 12-2 «Ο κινηματογράφος η μουσική και τα τραγούδια του» και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή τις «Προσωπικές ιστορίες».
Μια εκπομπή κοινωνική και μουσική μαζί, αλλά κυρίως εκπομπή επικοινωνίας. Μίλαγα στο τηλέφωνο με τους ακροατές για διάφορα θέματα που μας απασχολούσαν. Η εκπομπή αυτή έμελλε να γίνει η δημοφιλέστερη του Ελληνικού ραδιοφώνου για ένα χρόνο, οπότε και την σταμάτησα. Προτίμησα να την σταματήσω πάνω στην ακμή της, παρά να την αφήσω να «φθαρεί».
Από τους πιο ένθερμους ακροατές μου τότε ήταν και ο Πέτρος Κωστόπουλος, ο οποίος όποτε με συναντούσε μου μιλούσε ενθουσιασμένος για την ποιότητα και την σπιρτάδα της εκπομπής. Μάλιστα το σλόγκαν που έλεγα εγώ στην εκπομπή μου «Για να μην σκουριάσει το μυαλό», χρόνια αργότερα το οικειοποιήθηκε και το έκανε σλόγκαν για το περιοδικό ΚΛΙΚ.
Την επόμενη χρονιά έκανα καθημερινή εκπομπή με τίτλο «Ectasy».

Στιγμές στον Antenna που δεν θα ξεχάσω

• Ήταν Τσικνοπέμπτη 1989 και κάναμε μια εκπομπή με τον Χρήστο Χατζή και τον Παναγιώτη Παπαδόπουλο που χάλασε κόσμο. Η εκπομπή κυκλοφορούσε σε κασέτες από χέρι σε χέρι.
• Ο πρόεδρος του Antenna, κ. Μίνωας Κυριακού, ερχόταν πολύ συχνά και κάθονταν μαζί μου την ώρα που έκανα τις «Προσωπικές ιστορίες».
• Ο ακροατής που θυμάμαι από εκείνη την περίοδο είναι ο Κλήμης. Ο γιός του ο Ιπποκράτης αργότερα μ’ άκουγε φανατικά στον ΚΛΙΚ.
• Ακροατής με είπε στον αέρα «Μαλάκα». Έπαθα σοκ και μέσα στη ταραχή μου, είπα: «Και τώρα εγώ ο μαλάκας πρέπει να βάλω το επόμενο τραγουδάκι».
• Όταν έκανα κριτική στην κ. Γιάννα Δασκαλάκη που ήταν υποψήφια βουλευτής της Ν.Δ. και κείνη πήρε τον κ. Κυριακού να του κάνει παράπονα. Συγνώμη κ. Αγγελοπούλου μου, αλλά η αφίσα σας ήταν ολίγο Dynasty.
• Με υπουργό πολιτισμού την Ντόρα Μπακογιάννη, εγώ έβγαζα την Μελίνα Μερκούρη τηλεφωνικά απ’ το Παρίσι και της έλεγα ότι για μας, εκείνη ήταν ακόμα Υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας.
  Μου έβαλαν χοντρό χέρι.
• Η μεγαλύτερη ευτυχία μου: όταν πήρα τον Μάνο Χατζιδάκι τηλέφωνο, για να μου επιτρέψει να βάλω μουσικό σήμα στην εκπομπή μου για τον κινηματογράφο, ένα απόσπασμα απ’ το «America America» και μου έδωσε την άδεια. Πετούσα στα σύννεφα.
• Οι κρυφές συναντήσεις που είχαμε με τον τότε διευθυντή του TOP FM, Πέτρο Ευθυμίου (Υπουργό Παιδείας αργότερα), για να με «ψήσει» να φύγω από τον Antenna και να πάω εκεί.

Η εποχή ΚΛΙΚ

Οκτώβριος του 1989 ήταν θυμάμαι, όταν ξεκίνησε ένας διαφορετικός ραδιοφωνικός σταθμός. Λεγόταν ΚΛΙΚ FM και ήταν μουσικός σταθμός. Δηλαδή το βάρος έπεφτε στη μουσική κι όχι τόσο πολύ στο λόγο ή την ενημέρωση. Κάπου μου άρεσε η ιδέα, αλλά την έβρισκα όχι ολοκληρωμένη. Κάτι του έλειπε. Μάλλον εγώ έλειπα από τον ΚΛΙΚ. Έλα όμως που ο Κωστόπουλος είχε βγάλει ανακοίνωση που έλεγε: Στον ΚΛΙΚ δεν δουλεύουν άνθρωποι πάνω από 25 χρονών, άνθρωποι από άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς και άνθρωποι από εταιρίες δίσκων. Εγώ ήμουν πάνω από 25, ήμουν στον Antenna και δούλευα στην Polygram!!!
Όταν λοιπόν χτύπησε το τηλέφωνο μου και ήταν απ’ το γραφείο του Κωστόπουλου για να μου κάνουν πρόταση να πάω στον ΚΛΙΚ, τα έχασα. Να μην τα πολυλογώ, ξεκίνησα τον Ιούλιο του 1990 στον ΚΛΙΚ, και θυμάμαι το πρώτο βράδυ, (από τότε είχα το 10-12) ήρθε ο «θείος» (έτσι λέγαμε τον Κωστόπουλο) με σαμπάνιες για να γιορτάσουμε το γεγονός.
Εγώ μόλις είχα γυρίσει από το Λονδίνο με φρέσκα δισκάκια και ήταν το καλυτερό μου.
Η περίοδος στον ΚΛΙΚ ήταν συναρπαστική. Φέραμε όλοι μας έναν νέο αέρα στο ραδιόφωνο με πολύ καλή μουσική, έξυπνα σχόλια και μια ατμόσφαιρα της πόλης που ζούσαμε.
Πραγματικά ευτυχισμένη περίοδος κι’ εγώ δεν μπορώ να πω, έσκιζα. Τόσο από ακροαματικότητες όσο και από μιμητές…
Όλοι έλεγαν ότι έγινε ξαφνικά μια καινούρια σχολή ραδιοφωνικών εκπομπών, στυλ Μουρατίδη.
Και τι είχε αυτό το στυλ;
Διαφορετικός τρόπος εκφώνησης, μετάφραζα τους τίτλους και τους στίχους των τραγουδιών, έβαζα αρκετά instrumentals, αν μου άρεσε ένα κομμάτι το έπαιζα δύο και τρείς φορές στην ίδια εκπομπή… μέχρι που ήμουν ο πρώτος που έπαιξε Ελληνικό τραγούδι στον Κλικ!!!
Η μουσική που έπαιζα ήταν πρωτότυπη, δεν ακολουθούσε κανόνες και τους ξένους καταλόγους των επιτυχιών.

• Χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν έπαιζα Lorrena Mc Kennitt και μ’ έβλεπε η Θέμις Μπαζάκα και μου ʽλέγε «Σ’ ευχαριστώ που μου έμαθες την Mc Kennitt».
• Είχα πολλά τηλεφωνήματα κάθε φορά που έπαιζα το «Apres la pluie» του μεγάλου Γάλλου συνθέτη Rene Aubry που πραγματικά το υποστήριζα και τον έκανα γνωστό στο Ελληνικό κοινό.
• Αισθάνθηκα πολύ περήφανος που έστειλα το κομμάτι «Tango to Evora» της Mc Kennitt στην Χαρούλα Αλεξίου και το έκανε μεγάλη επιτυχία με τίτλο «Το ταγκό της Νεφέλης».
• Χαιρόμουν επίσης όταν έπαιζα με πάθος τον Dr. John και τον έκανα χρυσό δίσκο στην Ελλάδα.
• Χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν μ’ έπαιρναν απ’ τα δισκοπωλεία για να με ρωτήσουν με ποιο κομμάτι ξεκινάω την εκπομπή μου, που όλος ο κόσμος πάει και ζητάει το κομμάτι που ξεκινάει την εκπομπή του ο Μουρατίδης.
• Χαιρόμουν όταν μου τηλεφωνούσαν δημοσιογράφοι απ’ τις εφημερίδες τους την ώρα που δούλευαν και μ’ άκουγαν.
• Όταν ήρθε ο Andru Donalds στην Αθήνα και με σύστησαν λέγοντάς του ότι ήμουν ο άνθρωπος που τον έκανε γνωστό στην Ελλάδα, μου φίλησε τα χέρια. Πράγματι το «Mishale» τοʼχα κάνει super hit.
• Το Interlude του Morrissey με την Siouxsie, μου τοʼδώσε η EMI αποκλειστικό λέγοντάς μου ότι θα κυκλοφορήσει μετά από 20 ημέρες. Τελικά βγήκε μετά από 6 μήνες. Είχα γράψει πολλές κασέτες για ακροατές που το ήθελαν και δεν το έβρισκαν.
• Έπαιζα με μανία το «Neve» της Mina που μέχρι και ο Τσιλιχρήστος μου τηλεφώνησε να του το δώσω να το παίζει στο Mercedes.
• Ο Ντέμης Νικολαΐδης τρελαίνονταν για το «Prince Igor» (The Rapsody) και μου τηλεφωνούσε να του το βάλω.

Είχα και άλλους πολλούς επώνυμους ακροατές, οι οποίοι κατά καιρούς μου τηλεφωνούσαν για έναν καλό λόγο.
Από την Φωτεινή Πιπιλή και την Λιάνα Κανέλλη, μέχρι τον Φώτη Μεταξόπουλο και τη Νόνη Δούνια. Από τη Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου και τον Κώστα Λαλιώτη μέχρι τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Αλέκο Συσσοβίτη. Από τη Μυρτώ Αλικάκη και τον Άγη Εμμανουήλ (μαθητές τότε), μέχρι τον Διονύση Σχοινά και τη Ρούλα Κορομηλά.
Δέκα χρόνια κράτησε περίπου το 10-12 του ΚΛΙΚ, μ’ ένα οχτάμηνο διάλλειμα στο Nitro.
Ευτυχισμένες στιγμές ραδιοφωνικών εκπομπών. Είμαι «χορτασμένος». Αν μου έλεγες εκείνη την εποχή να σταματήσω το ραδιόφωνο θα το έκανα και θα ήμουν και πλήρης. Πλήρης γιατί αισθανόμουν ότι είχα κάνει και με το παραπάνω καλά τη δουλειά μου και είχα εισπράξει τόση αγάπη και τόσα καλά λόγια.
Έλα όμως που κάποιοι τόσο μεγάλοι έρωτες δεν τελειώνουν έτσι εύκολα…

Στιγμές στον ΚΛΙΚ που δεν θα ξεχάσω

• Οι καθημερινές απρόβλεπτες συναντήσεις μας με τον Γιάννη Νένε που είμασταν «μεσοτοιχία». Το ημίωρο 9.30-10.00 ήταν το πιο πετυχημένο των τελευταίων χρόνων. Πολύ πλάκα.
• Το 4ωρο αφιέρωμα που κάναμε με τον Γιάννη Νένε στον Μάη του ʼ68, τριάντα χρόνια μετά. Ήταν Μάιος του 1998 και κάναμε μια καταπληκτική εκπομπή.
• Θεά τον έκανες τον μουσακά!
• Διαφημιστική εταιρία είχε έτοιμο τηλεοπτικό σποτ με μουσική Pavarotti και το άλλαξε για να βάλει το «Litanie Des Saints» του Dr. John που έπαιζα μόνο εγώ τότε, με μανία.
• Η τηλεφωνική μου συνέντευξη με την Diana Ross που ο μάνατζέρ της μου είπε ότι είχα 10 λεπτά, και τελικά μιλήσαμε 45.
• Τα αμέτρητα τραγούδια που έγιναν επιτυχίες απ’ τις εκπομπές μου.
• Οι μοναδικές πρωτοχρονιές, τύφλα στο μεθύσι, με λαϊκά στον αέρα, που οι ακροατές παρακαλούσαν να μην τελειώσει ποτέ.
• Όταν το «ΕΨΙΛΟΝ» της Ελευθεροτυπίας μου έκανε 6 σελίδες αφιέρωμα.
• Όλα τα παιδιά απ’ την Αθήνα και την επαρχία που μ’ άκουγαν, που ερχόντουσαν να με δουν, να μάθουν και να αντιγράψουν και σήμερα να κάνουν εκπομπές στο ραδιόφωνο.
• Όταν με πάθος υποστήριξα το Trip Hop και τη νέα μουσική σκηνή της Γαλλίας, τότε που κανείς δεν ήξερε τίποτα και που ούτε υποψιάζονταν.

Το επόμενο βήμα

Μετά απ’ τις ταλαιπωρίες που περάσαμε το τελευταίο διάστημα στον ΚΛΙΚ, που κανείς δεν μας μιλούσε, κανείς δεν μας εξηγούσε τι επρόκειτο να γίνει, κανείς δεν ασχολούταν με τον σταθμό…η νέα μας συχνότητα 92,6 στον Best, ήταν μια ανακούφιση. Βέβαια από το παλιό το original ΚΛΙΚ είχα απομείνει μόνο εγώ. Οι υπόλοιποι είχαν σκορπίσει. Ο Νένες αλλού, ο Ζήκος αλλού κτλ.

REAL FM 97.8

Στον REAL FM 97.8 έμεινα ένα χρόνο. Έφυγα λόγω υπερκόπωσης. Είχα πολύ δουλειά τότε

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΚΑ 90,1 FM

Μετά τον Real, έμεινα 7 χρόνια χωρίς ραδιόφωνο, μέχρι που ξεκίνησα τον Νοέμβριο του 2017 στα Παραπολιτικά 90,1 FM, 3ωρες εκπομπές το Σαββατοκύριακο. Η εκπομπή μου λέγεται «Η μικρή μας πόλη» και είναι 6μμ-9μμ.