Αθήνα – Θεσσαλονίκη

Συνήθως ένα βιβλίο γίνεται τηλεοπτική σειρά. Αλλά επειδή εγώ είμαι «ανάποδος» άνθρωπος έγινε το αντίθετο και μάλιστα δέκα χρόνια μετά.
Δέκα χρόνια λοιπόν μετά την προβολή της απ’ την ΕΡΤ, η τηλεοπτική σειρά, ή μάλλον το σενάριο της τηλεοπτικής σειράς Αθήνα – Θεσσαλονίκη μετατράπηκε σε μυθιστόρημα. Μου το ζητούσε πολύς κόσμος που με συναντούσε στο δρόμο, αλλά και με τηλεφωνήματα και mail. Είχε κάνει μεγάλη επιτυχία σαν τηλεοπτική σειρά, ιδιαίτερα στο γυναικείο κοινό, μια και το θέμα είναι αισθηματικό, και όπως φαίνεται οι γυναίκες είναι τελικά αυτές που ασχολούνται με τα αισθήματα.
Νομίζοντας ότι θα είναι εύκολη υπόθεση, στρώθηκα στη δουλειά και τα βρήκα μπαστούνια. Είναι πολύ δύσκολο τελικά να μετατρέψεις ένα σενάριο σε μυθιστόρημα. Είναι δύο εντελώς διαφορετικές γραφές. Στο σενάριο γράφεις πράγματα για να τα δεις να γίνονται εικόνα. Στο μυθιστόρημα γράφεις για να μπορέσει ο αναγνώστης να φανταστεί.
Αποφάσισα μάλιστα τα μέρη που αφηγείται η γυναίκα να είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο και όλα τα υπόλοιπα σε τρίτο. Αφαιρέθηκαν κάποια πράγματα, προστέθηκαν κάποια άλλα, γενικά φρεσκαρίστηκε το όλο πράγμα και μετά από έξι περίπου μήνες ήταν έτοιμο. Τώρα είναι και στα βιβλιοπωλεία.
Κυκλοφόρησε στις 4 Ιουνίου 2008 από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε 4.000 αντίτυπα.

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Αποσπάσματα από κριτική της Πόπης Διαμαντάκου για την τηλεοπτική σειρά Αθήνα – Θεσσαλονίκη

Απέναντι στον έρωτα

ΕΧΕΙ αποδειχθεί πως το πιο δύσκολο για την τηλεόραση είναι να «μιλήσει» για τον έρωτα, ιδιαιτέρως στη σύγχρονη εποχή. Συνήθως προτιμάει να επιμένει σε ακρότητες, σε υπερβολές που ευτελίζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά βοηθούν στην προβολή ερωτικών σκηνών, όπου προέχει το «γαργαλιστικό» γυμνό. Ακόμη πιο δύσκολη είναι για τον τηλεοπτικό φακό η κατάδυση στην ερωτευμένη ψυχή, για να φέρει στο φως τις μυστικές της διεργασίες, τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται και που φαίνονται φυσικές την ώρα κατά την οποία γίνονται, για να φαντάξουν μετά ακραίες και απίστευτες, όταν η «καταιγίδα» των συναισθημάτων καταλαγιάσει.
Ελάχιστα είναι τα σύγχρονα σενάρια, που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε σε ωραίες, καλοφτιαγμένες τηλεοπτικές παραγωγές, οι οποίες να σεβάστηκαν την αισθητική του τηλεοπτικού κοινού και τη «μνήμη» του για τον έρωτα.
Σε αυτές πάντως θα κατατάξουμε τη σειρά της ΕΤ1 «Αθήνα-Θεσσαλονίκη». Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, «παράνομης» βέβαια, μια και τα δύο πρόσωπα που τη ζουν είναι παντρεμένα με άλλους, έχουν «στρωμένη ζωή». Εκείνος, ο Ανδρέας, είναι κάτοικος Αθηνών, μουσικός, πατέρας δύο παιδιών και σύζυγος μιας ωραίας γυναίκας, η οποία, όπως αφήνει να εννοηθεί το σενάριο, ανήκε επίσης σε καλλιτεχνικούς κύκλους.
Εκείνη, η Σοφία, είναι φιλόλογος στη Θεσσαλονίκη, μητέρα μιας έφηβης κόρης, σύζυγος ενός καθηγητή. Η οικογένειά της μικροαστική, καθημερινή, με την ατμόσφαιρα της σιγουριάς που φέρνει η επανάληψη. Καλή σύζυγος, καλή μητέρα, καλή επαγγελματίας, ναρκωμένες αισθήσεις από τις αναθυμιάσεις της καθημερινότητας. Ένα λάθος στον αριθμό του τηλεφώνου θα φέρει κοντά τη Σοφία και τον Ανδρέα. Στην αρχή συνομιλούν, χωρίς ποτέ να έχει δει ο ένας τον άλλον. Ο έρωτας χτίζεται στην αρχή με λόγια και φαντασιώσεις.
Είναι αριστοτεχνικός ο τρόπος, που το σενάριο του Νίκου Μουρατίδη, βήμα το βήμα ξετυλίγει το νήμα της σχέσης τους και τις αλλαγές που φέρνει στις ζωές τους. Κυρίως εκείνης, καθώς η προσέγγιση της γυναικείας πλευράς σε αυτήν την υπόθεση, τόσο της απατημένης συζύγου όσο και της ερωμένης, είναι μοναδικής ευαισθησίας. Η Σοφία αρχίζει να θυμάται τη γυναικεία της φύση, εκείνη που αποζητά τον θαυμασμό στα μάτια του αγαπημένου της. Μπαίνει στην αρχή μουδιασμένη από τις αγκυλώσεις της συνήθειας στις διαδικασίες της αναγέννησης και μετά με τη χαρά της ερωτευμένης αρχίζει να απολαμβάνει τα οφέλη. Την ομορφιά που δεν χάθηκε, τη γοητεία που έφερε ο χρόνος και την καινούρια παιδικότητα που υπόσχεται ο έρωτας.
Όσο για τον Ανδρέα είναι ευτυχισμένος, καθώς η «ζάχαρη» που είχε χαθεί από τη ζωή του βρίσκεται και πάλι μπροστά του σε ένα ωραίο βάζο. Δεν επιθυμεί, παρά να το ανοίξει και να πασπαλίσει και πάλι τη ζωή του. Και αρχίζει η τραμπάλα μεταξύ των δύο νέων ανθρώπων. Η ερωτική τους συνάντηση είναι μαγική. Οι μορφές τους όταν συναντιούνται συμπληρώνουν τις φαντασιώσεις τους. Ο καθένας μοιάζει να είναι ακριβώς αυτό που περιμένει ο άλλος. Είναι όμως έτσι;
Η ιστορία μοιάζει αληθινή, σαν να τη ζούμε εμείς ή οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, και αυτή είναι η μαγεία της. Απλώς με τρόπο ήρεμο βυθίζεται στις στιγμές της ζωής των ηρώων, για να αναδείξει τις διαφορετικές τους αντιδράσεις και εν τέλει εκείνο που μοιάζει με νομοτέλεια στους έρωτες: οι ερωτευμένοι ζουν την απόλυτη ευτυχία του «μαζί» μόνο κατά τις ερωτικές τους συνευρέσεις, ενώ οι αφετηρίες τους και οι στόχοι είναι τόσο διαφορετικοί, ώστε να είναι ένα μυστήριο της ανθρώπινης φύσης αυτή τους η συνάντηση.
Εκείνη είναι έτοιμη να ανατρέψει τα πάντα, να αλλάξει κατεύθυνση ζητώντας το απόλυτο, όπως κάθε γυναίκα που συνειδητοποιεί πως έκλεισε ένας κύκλος της ζωής της. Εκείνος δεν θέλει παρά να είναι ο κυνηγός, που αφού αποκτήσει το «θήραμα», θέλει να επιστρέψει στο «καταφύγιό» του. Δεν θέλει να χάσει τη βολεμένη ζωή του, απλώς να την καλύψει με τη ζαχαρένια κρούστα ενός καινούργιου έρωτα.
Και δεν είναι τυχαίο, που με ευκολία τον «βάζει» στη ζωή του, χαίρεται την τυχαία παρουσία της αγαπημένης του στην οικογενειακή εστία, την επιδιώκει μάλιστα με την ευκαιρία μιας κοινωνικής εκδήλωσης, γιατί φυσικά δεν νιώθει ότι είναι κάτι «άλλο» από τον κόσμο του? είναι απλώς το συμπλήρωμά του. Και αυτό δεν σημαίνει πως είναι ανήθικος ή κακός, είναι απλώς «κατακτητής».
Η σειρά δεν «παίζει» με τις ακραίες στιγμές, με τις υπερβολές, με τις εκρήξεις, αλλά κεντάει με λεπτές, προσεκτικές βελονιές τους χαρακτήρες, τις αντιδράσεις, τις μικρές, σχεδόν αδιόρατες μέσα στη δίνη ενός έρωτα, διαφορές των προσώπων, που έχουν τη ρίζα τους στη διαφορά των φύλων, εκείνη που αν δεν υπάρχει η απόλυτη αίσθησή της για να χτιστεί η σχέση επάνω της, θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα εξοντωτικό τέλος. Το σενάριο, πραγματικά σπάνιο για την τηλεοπτική μας πραγματικότητα, αποφεύγει τις «κραυγές», τις αφήνει όμως σαν αίσθηση που πλησιάζει, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην αληθινή ζωή.

Η Κριτική της Πόπης Διαμαντάκου για την σειρά Αθήνα – Θεσσαλονίκη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου ’97
Σήμερα, η Πόπη Διαμαντάκου αρθρογραφεί στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.

Με δυο λόγια

Ένα λάθος τηλεφώνημα τους φέρνει κοντά. Μέσ’τη μοναξιά της προσωπικής τους ζωής οι συνομιλίες τους είναι μια όαση. Ερωτεύονται και αφήνονται στην γοητεία του άγνωστου και απαγορευμένου για να δουν που θα τους βγάλει. Είναι παντρεμένος και είναι παντρεμένη και όπως είναι φυσικό κάποια στιγμή φτάνουν σε απανωτά αδιέξοδα.

• Δεν αισθάνεσαι ότι μ’ αυτή μας τη στάση κοροϊδεύουμε κάποιους ανθρώπους;
  Δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό που κάνουμε η κοινωνία το ονομάζει μοιχεία;
• Η κοινωνία έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο που το μόνο που κάνει είναι να κολλάει ταμπέλες. Και στο κάτω-κάτω τι είναι η κοινωνία, η θεία πρόνοια;
  Εμείς δεν μετράμε; Αυτό που αισθανόμαστε δεν μετράει; Πρέπει σώνει και καλά να λέμε, εγώ κερατώνω τη γυναίκα μου και συ κερατώνεις τον άντρα σου;
• Σ’ αρέσει που όλο αυτό τον καιρό ζούμε μέσα στα ψέματα;
• Ναι μ’ αρέσει. Προκειμένου να ‘μαι μαζί σου, μ’ αρέσει.

Η Σοφία και ο Αντρέας, δύο πετυχημένοι τηλεοπτικοί ήρωες μεταφέρονται στις σελίδες ενός βιβλίου για να μπορέσουν να διαπιστώσουν ιδίοις όμασι ότι πράγματι… τα γραπτά μένουν.

Το Αθήνα-Θεσσαλονίκη έγινε χοροθέατρο

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 8:30μμ

Θέατρο Ριάλτο Λεμεσός / Rialto theatre Limassol

Χοροθέατρο για το γυναικείο αίσθημα και συναίσθημα βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο τουΝίκου Μουρατίδη.

… Ο χρόνος περνά, όσο κι αν δεν υπάρχει.
Αλλά δεν περνά μονάχα. Προσπερνά!
Αυτό δεν το είχαμε υπολογίσει τότε …

Χορογραφία: Μαρία Μέση
Ερμηνεύουν: Φώτης Νικολάου, Θανάσης Ιωάννου, Μαρία Μέση.

Visual Director: Achim Wieland

Κείμενο: Κώστας Πετρίδης

Εισιτήρια : Από το ταμείο του Θεάτρου
10 ευρώ για υποστηρικτές ηλικιωμένους και παιδία
15 ευρώ για ενήλικες

Πληροφορίες: Θέατρο Ριάλτο τηλ.77777745, Box office 77777745