1 9 7 2 – TΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

1 9 7 2
TΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Μυθιστόρημα
Του Νίκου Μουρατίδη

«Άνοιξα την ντουλάπα μου και έβγαλα δύο μεγάλα κουτιά. Τα ακούμπησα πάνω στο κρεβάτι και τα άνοιξα. Το περιεχόμενό τους, ενώ έπρεπε να το είχα πετάξει, ήταν ακόμη εδώ, για ώρα ανάγκης. Όπως τώρα. Για να μου φέρει το παρελθόν, που ήθελα να ξεχάσω, κατάμουτρα. Να το δω σαν θηρίο μπροστά μου και επιτέλους να μην τρομάξω. Να το αντιμετωπίσω και να το νικήσω. Αμ δε.
Με χέρι που έτρεμε άρχισα να χαζεύω επιστολές, σημειώματα, μπιχλιμπίδια, σταυρουδάκια από κάποιες βαφτίσεις και μερικές φωτογραφίες δεμένες με μια μπορντό κορδέλα. Άρχισα να τις κοιτάζω μέχρι που είδα αυτή που έψαχνα. Εμένα και τον Νικόλα στα δεκαοχτώ μας να χορεύουμε σ’ εκείνο το πάρτι που είχε κάνει η αδελφή μου. Πριν προλάβουν να με ξαναπιάσουν τα κλάματα, την πέταξα μέσα στο κουτί κι έκλεισα το καπάκι. Το παρελθόν ήταν εκεί μέσα και ήταν ακόμη άγριο. Οι Σπέτσες ήταν ο τόπος που μου συνέβη το μεγαλύτερο πλήγμα της ζωής μου και δεν ήθελα όχι να τον αντιμετωπίσω, αλλά ούτε να ξανακούσω γι’ αυτόν».

Ένας ανεκπλήρωτος εφηβικός μεγάλος έρωτας ξαναζωντανεύει 39 χρόνια μετά.
Ένα ερωτικό μυθιστόρημα στο οποίο πρωταγωνιστούν η Ιωάννα, ο σύζυγος της ο Κώστας, ο εφηβικός της έρωτας ο Νικόλας, η κόρη της Κλειώ και ο γιός του Νικόλα ο Στέφανος.
Σύγχρονη πλοκή σε Αθήνα, Βρυξέλες, Λονδίνο και Σπέτσες αλλά και συναρπαστικά flash back από τα χρόνια της χούντας, της μεταπολίτευσης και γενικά της δεκαετίας του ’70.

Αφιερωμένο στον πρώτο μας εφηβικό έρωτα,
στις πρώτες μας απογοητεύσεις
και στις πρώτες μας εφηβικές μελαγχολίες.

1972, Το τελευταίο καλοκαίρι
http://vivliorama.blogspot.com/2011/11/1972.html

To 1972 – TΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
http://www.books-in-greek.gr/booksingreek/product.asp?pf_id=1972mourat&pr_type=inner

1 9 7 2 TΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
http://www.in4you.gr/el/books/item/1972-to-teleutaio-kalokairi.html

Ο Νίκος Μουρατίδης μιλά για “το τελευταίο καλοκαίρι” του…
http://press-gr.blogspot.com/2011/07/blog-post_5722.html

Συνέντευξη στο bookpress.gr
http://www.bookpress.gr/sinenteuxeis/ellines/nikosmouratidis

e1972 ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
http://www.go-out.gr/biblia/e1972-to-teleitaio-kalokairi

1972 ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
http://www.eimastegynaikes.gr/texnes/eikastika-vivlio/1170-1972-to-teleytaio-kalokairi.html

1972 Το τελευταίο καλοκαίρι του Νίκου Μουρατίδη
http://www.critique.gr/index.php?&page=article&id=944

Παρουσίαση βιβλίου Νίκου Μουρατίδη “1972 Το τελευταίο καλοκαίρι”
http://www.boxtv.gr/2011/10/28/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7-1972/#axzz1bcZWQTZh

Μερικές γνώμες αναγνωστών για το βιβλίο «1972 Το τελευταίο καλοκαίρι»

Μόλις διάβασα το “1972 Το τελευταίο καλοκαίρι”. Τα μάτια μου ακόμα είναι υγρά και μουσκεύουν το πληκτρολόγιο μου… Ένιωσα ότι πήρα μέρος σε ένα “πάρτι” συναισθημάτων, ή καλυτέρα σε ένα πολύχρωμο “πάρτι” συναισθημάτων…Μια λέξη μου έρχεται στο μυαλό αύτη τη στιγμή, «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ»…
Και όσο διάβαζα το βιβλίο αυτό μια μελωδία μου ερχόταν συνεχεία στο μυαλό…”Το βαλς των χαμένων ονείρων”. Δεν θέλω να σας πω “συγχαρητήρια” για αυτό το βιβλίο, προτιμώ να σας πω ένα ευχαριστώ που με “πλημμυρίσατε” με αναμνήσεις και με συναισθήματα γεμάτα άρωμα νοσταλγίας!!!

Nick Typhoon R Carter

Τυπικά, το καλοκαίρι απόψε τελειώνει…και ήταν εποχή ανάγνωσης βιβλίων, αν μη τι άλλο, για όλο το κόσμο, σε όλες τις παραλίες και τα μπαλκόνια του πλανήτη. Μου έμεινε-και έπαθα τη πλάκα μου-με “ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1972” του Νίκου Μουρατίδη. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που δεν το ξεχνάς, από έναν συγγραφέα που δεν του…το ΄χα κιόλας! [Εκδόσεις Τετράγωνο]
Γιατί τα καλύτερα, διαβάζονται το Σεπτέμβρη…κι οι ήρωες του βιβλίου,, κρατιούνται μέσα σου, συντροφιά όλο το χειμώνα. Θα με θυμηθείς….

George Papanikolaou

Χαίρομαι πάρα πολύ που δεν θα επαναλάβω για ακόμη μία φορά σε ένα σχόλιο μου για ένα βιβλίο: «Ένα πολύ ωραίο ταξίδι που…», γιατί απλά αυτή τη φορά, δεν ισχύει. Παρόλο που οι σκηνές του μυθιστορήματος παίζονται σε Αθήνα, Λονδίνο, Σπέτσες, Βρυξέλλες, Παρίσι. Παρόλο που η ιστορία, μέσα από αριστοτε…χνικά φλας μπακ που τη συνοδεύουν, σε παίρνει πολλά χρόνια πίσω και σου χαρίζει απλόχερα αρκετά απ’ ό,τι κυοφορούσε η χρονιά του 1972.
Ίσως αν το «μέσο» του βιβλίου ήταν μία αφήγηση, τότε ναι, θα ήταν ένα όμορφο ταξίδι. Αντίθετα όμως, η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από πολλές αφηγήσεις κι όλες στο πρώτο πρόσωπο. Διαβάζεις και ταυτόχρονα? παρακολουθείς μία παράσταση σε ένα πανέμορφο θερινό θέατρο. Ο προβολέας ανάβει και πέφτει εναλλάξ στο πρόσωπο που αφηγείται. Αυτό είναι για μένα το νέο βιβλίο του Νίκου Μουρατίδη. Μία καλοκαιρινή παράσταση γεμάτη δροσιά, έστω κι αν κυριαρχούν οι εφηβικές μελαγχολίες.

Θάλεια Κουνούνη [συγγραφέας]

Καλησπέρα ! Διάβασα το βιβλίο σας και ήταν υπέροχο. Για την ακρίβεια το ρούφηξα σε μια μέρα. Απαλλαγμένο από λογοτεχνικές φαμφάρες και φτιασίδια, με πήγε εκεί ….. στις Σπέτσες του 1972. Και έγινα για λίγο η Ιωάννα και μπορεί και να θυμήθηκα τον Νικόλα . Είχατε δηλώσει πως όταν το γράφατε κλαίγατε. Εγώ πάντως βρήκα στις λέξεις όλα σας τα δάκρυα….. της χαράς, της λύπης, της οργής, της ανακούφισης. Σας ευχαριστώ για την παρέα που μου κρατήσατε στις διακοπές.
Ελπίζω και περιμένω πολλές -πολλές σελίδες ακόμα !!

Annabel Konidari

Κύριε Μουρατίδη (αγαπημένε Νίκο),η ιστορία σας (1972 Το τελευταίο καλοκαίρι) μου γέμισε την ψυχή. Η συγκίνηση ανείπωτη. Με μια λέξη: Υ π έ ρ ο χ η!

Christine Gioka

«Μόλις ξεκινήσεις να το διαβάζεις δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Θες να φτάσεις στο τέλος».

Βάσια Σαμαρά

«Δεν έχω κλάψει ποτέ με βιβλίο και έκλαψα με το “1972 Το τελευταίο καλοκαίρι”. Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες πονάνε ακόμα και μετά από 27 χρόνια και ο δικός μου δεν είχε ούτε ένα φιλί για ανάμνηση».

Ζ.Λ

Ήταν σήμερα 10 η ώρα το πρωί, όταν μπήκα σ’ ένα βιβλιοπωλείο και αγόρασα το τελευταίο σας μυθιστόρημα “1972 το τελευταίο καλοκαίρι”.
Επέστρεψα στο γραφείο μου και άρχισα να διαβάζω τις τρεις πρώτες σελίδες. Κατάλαβα, αμέσως, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να εργαστώ. Κατέβασα τα τηλέφωνα, παράτησα τις δικογραφίες μου (μιας και τα δικαστήρια μπορούσαν να περιμένουν), έκλεισα το γραφείο (να μην έρθουν πελάτες) και άρχισα να διαβάζω το βιβλίο σας μετά μανίας. Αγνόησα τους πάντες, ακόμα και τους γιους μου, για να το τελειώσω.
Τα κατάφερα!!!

Θα ήθελα να σας συγχαρώ για τον όμορφο και γλαφυρό λόγο σας. Μου ξυπνήσατε μνήμες εφηβικές, με συγκινήσατε και μου δημιουργήσατε μια αισιοδοξία μέσα στην μαυρίλα που μας περικυκλώνει σήμερα. Σας παρακινώ να συνεχίσετε το συγγραφικό σας έργο, διότι είστε οξυδερκής, δεν κουράζετε τον αναγνώστη και στοχεύετε στην ουσία.
Σας ευχαριστώ πολύ.

Σοφία Σταυράκη-Τσούτσικα (φίλη σας στις Εκδόσεις Τετράγωνο και αναγνώστριά σας πλέον)

Πολύ αγαπητέ μου κύριε Μουρατίδη…διάβασα το εκπληκτικό “Τελευταίο Καλοκαίρι”…απνευστί!!!
Θα ήθελα να σημειώσω πως τον τρόπο με τον οποίο “πλέξατε” κι εξελίξατε την ιστορία σας τον βρίσκω ευρηματικό…Η κάθε νέα σελίδα που αποτελεί κι ένα νέο, διαφορετικό πρόσωπο που “παίρνει το ρόλο του” κι αφηγείται το δικό του κομμάτι είναι κάτι που δεν είχα συναντήσει ποτέ ως τώρα. Το πώς μπλέκονται τα πρόσωπα το ένα μέσα στο άλλο, όπως μπλέχτηκαν και από το παρελθόν μέχρι και σήμερα οι ιστορίες τους, είναι μοναδικό και πανέξυπνο!
Συγχαρητήρια, για άλλη μία φορά…για πάντα, και ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΤΑ!!

Rodoula Zochiou

“Τώρα που το τέλειωσα, μπορώ να σου πω ότι με γοήτευσε κι ιδιαίτερα για τούς ακόλουθους λόγους: Υπάρχει μια ταύτιση μ’ όλα τα πρόσωπα. Η συμπεριφορά, οι αντιδράσεις, οι σχέσεις, λες κι είναι προσωπικές καταθέσεις. Πολύ πετυχημένο. Υστέρα, μ’ εντυπωσίασε η παράλληλη δράση, όπως θα λέγαμε στο σινεμά- όλων των ηρώων. Ακόμα, ο λόγος, απλός, αλλά άμεσος, περιεκτικός αλλά αυθεντικός κι αντιπροσωπευτικός.. Κι ακόμα, η δομή. Οδηγείται προοδευτικά στην έκβαση-κάθαρση, ενώ είναι ολοζώντανος ο χώρο-χρόνος, η ιστορική εξέλιξη της εποχής και στο φόντο παρελαύνουν γνωστά πρόσωπα και γεγονότα. Σ’ ευχαριστώ. Το απόλαυσα

ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΤΖΙΚΟΥ

Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο σου χτες το βράδυ. Κοιμήθηκα, ξύπνησα σήμερα το πρωί για να ετοιμάσω το παιδί για το σχολείο και μόλις έφυγε συνέχισα να το διαβάζω. Μόλις το τέλειωσα. Με συνεπήρε η ιστορία της Ιωάννας και του Νικόλα. Με συγκίνησε και ειλικρινά δεν ξέρω αν ήθελα αυτό το τέλος, γιατί μου άφησε μια μελαγχολία. Ίσως όμως να είναι σωστό και λογικό να τελειώνει έτσι, γιατί έτσι πληγώνονται λιγότεροι. Όπως και να ‘χει, συγχαρητήρια για την ωραία γραφή σου και για τα συναισθήματα που καταφέρνεις να βγάζεις στον αναγνώστη σε όλη την διάρκεια της ιστορίας σου.

Καίτη Γαρμπή

Αγαπητέ κύριε Μουρατίδη.
Η κόρη μου, μου έστειλε το «1972 το τελευταίο καλοκαίρι», το οποίο μόλις τελείωσα. Περιττό να σας πω ότι από το πρωί δεν το άφησα από το χέρι μου το βιβλίο σας. Με συνεπήρε τελείως και με ταξίδεψε σε αισθήματα – ίσως – ξεπερασμένα σήμερα! Μπράβο σας που μας θυμίσατε την ανθρωπιά και την ευαισθησία που πρέπει να μην ξεχνάμε. Βεβαίως και σας ξέρω ελάχιστα, αλλά αυτό που «βγαίνει» από το γραπτό σας είναι τελείως διαφορετικό από τον Ν. Μουρατίδη που μας παρουσιάζεται στην τηλεόραση! Στην TV είσαστε καυστικός, σαρκαστικός, με κοφτερή γλώσσα και πολύ χιούμορ, γενικά λίγο… φοβιστικός. Στο βιβλίο, ξεχειλίζετε από τρυφερότητα, συγκίνηση, ευγένεια, ανθρωπιά! Είσαστε, εν ολίγοις, μία πολύ – πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα! Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο… βιβλίο σας.
Με εκτίμηση,

Ν. Ζουμπουλάκη

Ο Νίκος Μουρατίδης επιλέγει πρωτοπρόσωπη αφήγηση με εναλλασσόμενους αφηγητές όχι μόνο των δύο πρωταγωνιστών αλλά και των δευτεραγωνιστών. Με γλώσσα απολύτως σύγχρονη και καθημερινή, η οποία διαφοροποιείται ανάλογα, έτσι ώστε να εναρμονίζεται με το χαρακτήρα του κάθε αφηγητή δημιουργώντας αμεσότητα και ρεαλισμό, και ένα κείμενο που ρέει. Το παιχνίδι της αφήγησης με τις χρονικές εναλλαγές παρόν-παρελθόν, δεν μπερδεύει αντιθέτως, συνθέτει ένα ολοκληρωμένο σκηνικό τονίζοντας τον καταλυτικό ρόλο των αναμνήσεων. Με αφορμή έναν μεγάλο έρωτα, ο Νίκος Μουρατίδης ξετυλίγει ένα τρυφερό, ρομαντικό μυθιστόρημα, για τις αναμνήσεις, που εξακολουθούν να ζουν μαζί μας ακόμα κι όταν όλα αλλάζουν ή χάνονται. Ένα μυθιστόρημα ρετρό και σύγχρονο, που ανήκει σε μια εποχή μακρινή και ξεχασμένη αλλά όχι ξεπερασμένη. Τότε που όλα ήταν διαφορετικά.

Έφη Χ. Μαυροπούλου

Μια υπέροχη βραδιά στον Ιανό

Δευτέρα βράδυ, 17 Οκτωβρίου, και το πατάρι του Ιανού, πλημμύρισε κόσμο. Φίλους, συνεργάτες, γνωστούς και αγνώστους. Όλοι αγαπημένοι. Ήταν η πρώτη μεγάλη εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Μουρατίδη «1972 Το τελευταίο καλοκαίρι».

Μια εκδήλωση στην οποία μίλησαν η Μανουέλλα Παυλίδου, ο ’ρης Δαβαράκης, η ’ννα Νταλάρα ενώ αποσπάσματα διάβασε η Βαλέρια Χριστοδουλίδου. Ο Νίκος Μουρατίδης μίλησε στο τέλος για το βιβλίο του και φανερά συγκινημένος τους ευχαρίστησε όλους.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τραγούδια από την Ελένη Δήμου και τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου και φυσικά από την καθιερωμένη υπογραφή βιβλίων.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν: Ο Μάνος Ελευθερίου συνοδευόμενος από την αδελφή του Λιλή και τον νεαρό τραγουδιστή Γιώργο Τεντζεράκη. Η ’ννα Φόνσου, Ιάσωνας Τριανταφυλλίδης, Τάσος Μελετόπουλος, Μελίνα Αδαμοπούλου, Καίτη Γαρμπή, Ελεάννα Κυρκιλή, Κατερίνα Τερζοπούλου, Patrick, Μανίνα Ζουμπουλάκη, ο συνθέτης Αντρέας Λάμπρου, ο στιχουργός Γιώργος Παυριανός, Νίκος Καραγιαννίδης, Αλέξης Κωστάλας, Cayetano, Κωνσταντίνος Τσιμούρης, Κέλλη Καλτσή, Βασιλική Ρόρρη, Μαυρίκιος Μαυρικίου, Αθηνά Παπαδοπούλου, Βάσια Σαμαρά, Μαρία Καλλιοντζή, Βαγγέλης Σπυρόπουλος, Νάσος Γαλακτερός, Νάνση Ζαμπέτογλου, ο σεναριογράφος Πάνος Αμαραντίδης κ.α.

Οι συγγραφείς : Γιάννης Παρασκευόπουλος, Ευαγγελία Στάθη, Ερικα Γαρμπή, Στέργια Κάββαλου, Σμαράγδη Κουμεντάκη, Ελίζα Μπακοπούλου, Μαρία Ανδρικοπούλου, Γιώργος Κατσέλης, Απόστολος Κουκουλούδης, Χρήστος Μιχαήλ, Διονύσης Μαρίνος, Χρήστος Σπύρου, Αντώνης Βιλιώτης, Λύο Καλοβυρνάς, Στέλα Λέτσιου, Μίτση Πικραμένου και Φώτης Σιμάτος.

Οι ζωγράφοι και εικονογράφοι: Δήμητρα Αδαμοπούλου, Αλέξια Οθωναίου, Παναγιώτα Τσιμπαλίδη, Βασίλης Γρίβας.

Πολύς ο κόσμος, πολλοί γνωστοί άνθρωποι και όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν ξέρεις ποιες φωτογραφίες να δημοσιεύσεις και ποιες να αφήσεις απ’ έξω. Ελπίζοντας να μην ξεχάσαμε κάποιον τους ευχαριστούμε όλους και για την παρουσία αλλά και για τα θετικά τους αισθήματα.

«1972 Το τελευταίο καλοκαίρι», στις Σπέτσες

Η πρώτη μεγάλη εκδήλωση για την κυκλοφορία του βιβλίου «1972 Το τελευταίο καλοκαίρι», έγινε στις Σπέτσες, στο νησί που διαδραματίζεται η υπόθεση του βιβλίου, στον καινούργιο χώρο που ετοιμάζει ο Στέλιος Αθηνιωτάκης, στον πεζόδρομο [Σταύρου Νιάρχου], έναντι του ζαχαροπλαστείου Κλήμης.
Ψυχή της εκδήλωσης η Μάουζη Τσαλδάρη που ετοίμασε τα πάντα με πλήρη φροντίδα.
Μίλησε ο Στέλιος Αθηνιωτάκης, η σκηνοθέτης και μέλος του ΔΣ του Ελληνικού κέντρου κινηματογράφου Ίρις Ζαχμανίδη, ενώ ο Νίκος Μουρατίδης διάβασε αποσπάσματα.
Παραβρέθηκαν: Ο Δήμαρχος Σπετσών κ. Παναγιώτης Λυράκης με μέλη του δημοτικού συμβουλίου, ο ιδρυτής του μουσείου Μπουμπουλίνας Φίλιππος Δεμερτζής Μπούμπουλης, ο Δημήτρης Ανάργυρος, ο Πέτρος Πετρακόπουλος, ο Πέτρος Χαριτάτος, ο Γιώργος Σταματίου, ο Δημήτρης και η Μισέλ Αδαμοπούλου, ο Γιώργος και η Λίμπυ Ηλιοπούλου, ο ’γγελος Παναγιωτόπουλος, η Λάουρα Αθηνιωτάκη, η Θάλεια Ιωσηφίδη, ο Σπύρος Τζώρτζογλου, η Ελένη Δαμάσκου και ο γιός της Παναγιώτης Δαμάσκος, η Νανώ και ο Νίκος Καραλής, η Κρις Λούη, η Μαρία Μπή, ο Θανάσης Κλήμης, ο ’κης Αγγελούδης, η Ελίζα Καραλή, η Αθηνά Δελιάδη, η Έλενα Κουγιανού, η Έλενα Σαραντοπούλου, ο Κώστας Κόλιας, η Αλίν Λαμπράκου κ.α.